Γράφει ο Θάνος Καμπύλης
Η μικρή και διαφορετική προεκλογική περίοδος που διανύουμε, θα μπορούσε να είναι πραγματικά διαφορετική. Να κάνει την επανάστασή της από άποψη ουσίας. Παρόλα αυτά, προτίμησε την πεπατημένη οδό των......
απόλυτων κλισέ, του ξύλινου –αλά ΙΚΕΑ- πολιτικού λόγου, και της συνηθισμένης φρασεολογίας που μεταδίδεται σαν ασθένεια από στόμα σε στόμα. Παρακολούθησα, για πολλές πραγματικά ώρες, ασύλληπτα πάνελ με πολιτικούς όλων των κομμάτων και κάθε λογής σχολιαστές και, όμως δεν κατάφερα να μη ματώσει το αυτί μου από την πληγή που λέγεται «κλισέ».
Ας αφήσω τα πολλά λόγια, κι ας μπω ευθύς αμέσως στα θέματα που μας έκαναν κατά τι εγκεφαλικά «πλουσιότερους» αυτές τις ήρεμες μέρες του Απριλίου και του Μαΐου.
Καταρχήν, οι Δημοκρατίες δεν έχουν αδιέξοδο. Βρε λες; Γιατί εμένα μου φαίνεται ότι έχουμε χτυπήσει στο μεγαλύτερο τοίχο από τότε που θυμάμαι το κράτος, και οι πιθανότητες ευεργετικού «γκελ» είναι όσες να πέσει ο Κονστάντζο του Ολυμπιακού ή να σκοράρει ο Τοτσέ του Παναθηναϊκού.
Αυτές είναι οι κρισιμότερες εκλογές από τη Μεταπολίτευση. Δηλαδή οι πρώτες εκλογές μετά τη Μεταπολίτευση τι ήταν; Οι επόμενες από αυτές; Γιατί έκανα το λάθος να νομίζω πως κάθε εκλογική διαδικασία είναι σημαντική για το λαό, αποτελεί έκφραση της λαϊκής βούλησης, γίνεται ώριμα και συνειδητοποιημένα, και βοηθάει στο να γίνει σαφής η εντολή του λαού; Όχι; Όχι ε; Καλά…
Δεν έχει σημασία η 6η Μαΐου, αλλά η επόμενη μέρα. Βέβαια. Απόλυτα λογικό. Άλλωστε, όλοι ξέρουν πως την 7η Μαΐου θα έρθουν οι Men In Black, σε ειδική αποστολή, θα μας βάλουν μπροστά στα μάτια αυτό το κόκκινο φωτάκι, και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα θα έχουμε ξεχάσει ό,τι προηγήθηκε.
Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και μπλα μπλα μπλα, δεν προήλθαν από παρθενογένεση. Σοκ; Τραγωδία; Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου; Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σε μια τέτοια πρόταση…
Ζητάμε ισχυρή εντολή για να τα αλλάξουμε όλα. Από όπου κι αν προέρχεται αυτή η φράση, η απάντηση είναι μία: όχι ρε παιδιά, αφήστε και κάτι για μετά. Βαλθήκατε να τα αλλάξετε όλα με τη μία… Θα μας σοκάρετε σαν Έθνος. Αλλάξτε τα μισά τώρα, και τα μισά στις επόμενες εκλογές. Να έχει και νόημα. Θα μας πέσει βαριά τόση αλλαγή σε μια μέρα!
Το μέλλον του ελληνικού λαού κρίνεται στις εκλογές. Χμμμ… Να μια θρεπτική τροφή για σκέψη. Το μέλλον… Τι ωραία που θα ήταν να μπορούσαμε να σκεφτούμε το μέλλον. Όμως, για πολλά χρόνια κανείς από αυτούς που στηριζόταν στις «πλάτες» του ελληνικού λαού δεν υπολόγιζε το μέλλον του. Γιατί να το κάνει τώρα; Ίσως γιατί «είναι οι πιο κρίσιμες εκλογές μετά τη μεταπολίτευση»…
Δε θα ενδώσουμε σε πολιτικές συμμαχίες για μικροκομματικά συμφέροντα. Πάρτο αλλιώς. Θα βρεις, και μετά θα φωνάζεις χωρίς λόγο φίλε. Μας βλέπουνεεεε…
Να είστε σίγουροι πως ο λαός θα δώσει το μήνυμα. Πώς καταφέρνουν κάθε φορά όλες οι πολιτικές πλευρές να ερμηνεύουν μια τέτοια πρόταση κατά το δοκούν, ε αυτό με ξεπερνά. Πχ. αν το πρώτο κόμμα βγει με διαφορά, τότε ο λαός έδωσε ένα σαφές μήνυμα νίκης και υπεροχής. Αν ηττηθεί πανηγυρικά, ο λαός έδωσε το μήνυμα για αλλαγή και νέα αρχή. Αν κερδίσει οριακά, ο λαός έδωσε πάλι το μήνυμα, αλλά με υπονοούμενα… Έλεος!
Ώρες ώρες, νιώθω πως η Ελλάδα, εμείς, είμαστε αυτός ο ασθενής της γνωστής διαφήμισης εταιρείας τηλεπικοινωνιών, που χαροπαλεύει στο κρεβάτι. Οι πολιτικοί είναι όλο το ιατρικό τιμ που άλλες φορές κάνει, άλλες φορές –κυρίως- δεν κάνει αυτό που πρέπει αλλά φλυαρεί. Η κατάσταση είναι κρίσιμη, κι εμείς ξεστομίζουμε λαχανιασμένοι: Γιατρέ μου, δεν αφήνεις τα «όλοι κι όλοι», γιατί σε λίγο θα μας κλάψουν; Όλοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου